ANG NAKARAAN....

Anu na ngayun? Sunday na naman...lumipas na ang aking bertday...pati bertday ni Roel at ni Cha...pero ...ba't wala pa ring nagpapainom?
Nyahahaha...sabi ni OM Carl..ngayung gabi daw ang reunion...subalit to be re-scheduled ulit sabi naman ng iba...
TSK...

Medjo matagal din bago ako huling pasukin ang aking blogsite... hayzzz... uber busy to the max! LORD!

Hayun na nga ....ang mga nakaraang pangyayari...

August something...basta, earlier last week:
Number 1 ang team namin...asteeeg...halos 2 weeks na kaming nandun. I was happy pero in a way...I know that it's not gonna last. The team is shaky..hindi pa ayos ang maraming bagay. Marami pang work ang kailangang gawin.

August 25:
Kelangan ko itong ilagay sa aking blog...si Collin Farell ay nakita ko na sa totoong buhay!! Juice koh!! Habang ako'y uber sub-sob sa work at mega practice ako ng aking typing skills sa computer ay bigla kong natanaw ang isa sa mga bisita ng AT&T...nagstop ang aking pag-ta-type...napatayo pa ako sa aking upuan...at napasunod sa pantry...nag-excuse na bumili ng macaroons kay Ate Janet ----all that, para lang matanaw ang mukha ni Collin Farell look alike!!! LORD!

August 26:
Umugong na ang bali-balita na may mga coaches in danger sa amin. Nyahahah...so..parang AT&T rin pala. Sabi ng iba..bang 5 time Bingo slammers na daw yung iba kaya sobrang init na sa mata ng management.

August 27:
Ang team ay bumagsak sa number 2...nalungkot ang mga ahente...pero sabi ko sa kanila...staying on the top is not a goddamned priveledge. It means you've worked hard that you deserve to be there...and when you go down...it does not mean that you're not good enough to stay there...it just means you have not given your all to stay on the spot.

August 28:
One day before the actual "theme day"...ang sa amin ay Egyptian. Hay...haggard na haggard na ako. For the past few days...nagpupunta ako sa hospital for check-ups and stuff...and the sleep that I'm getting ranges from 3-4 hours lang. LORD! Hindi ako sanay! Kadalasan ay 8-10 hours itow!!!

August 29:
Ang theme day...lord!! 2 hours in the making ang payong!!! Buti nalang at ito ang nanalo! Juice koh! A for Ayffort talaga ito! Akalain mo ba naman...parang highschool life ulit ang feeling dahil mega creepe paper at mega metallic paper ang bahay habang ginagawa ang payong na ito!!! 500 pesos din yun!
Ngunit ang malungkot na parte ay bumgasak naman sa number 8 ang team!!! OMG!!! sabi na nga ba eh...hayzzz. ang tanging nagpapaangat sa amin ay ang CSAT...at ng pumasok na nga and CSAT ng mga hindi pa tenured...ay lord...mega tumbling na ang scores. Kami'y mga bituing nawalan na ng ning-ning.

August 30:
Paghahanda para sa outing sa Aringay, La Union. Pero --- di natuloy.

August 31:
Dahil sa naudlot na big time team building...nagkayayaan nalang na lumabas sa kinagabihan. Sayang naman. 1st time lang na lahat ng agents ay may common day off! Siguro ay kantahan at videoke galore na itow!

All in all...
Ang nakaraang linggo ay naging ....stressful. Ewan ko ba. Ish!

$$ patalastas uli $$

$$ ads...ads...ads $$

Ang Bagong Blog

Nalaman ko ito nung isang araw lamang.... May blog daw ang mga ahente na kung saan ay nakalathala ang iba't ibang chismis sa center.

Sabi nga ng iba'y walang code name code name ito... Real name ang mga nakalagay... Assssteeeeg!!! Susyal!!! Ano bang link niyan? Penge naman...matagal na akong wala sa chismiss loop eh. Wakekekeke.

HAPI BERTDAY!!!

COACH ROEL AT COACH CHA....HEYPI HEYPI BERTDAY!!!

May magpapainom bukas ng gabi...wakekekeke!!!

Kaya it has been decided...
sila ang sagot sa chicken, pancit at cake!!!

Yey!!!

Ang SHOT

Dahil sa halos lahat tayo'y may day-off ng SAT, SUN...duun nalang yung ating SHOT.

Sabi ni OM Carl, sagot daw niya yung liquor...pero malamang...mga hard liquour yun...

Dapat may magcontribute ng beer...ROEL...ikaw na yun...maghati nalang kayo ng ibang mga support na lalake...

Mas marami dapat yung beer para di kayo madaling malasing.

Coach Kija...dapat may drink for girls...tapos dapat may Cali..para kina Janice at Edith...

Tapos yung fudams ngay? POTLUCK style naman eh...dapat may food na dalhin per person...

Ang ating target date ay sa AUG 23 or 24.

May nga aalis daw kasi papuntang Singapore sa last week ng August...kaya dapat sa 3rd week... ay magawa na natin ang HINUMAN...HIK!

Wait...magse-send ako ng email para may trail...

Si Miss Clueless

Hindi ko siya talagang kilala... Marahil ay unfair ang judgement ko dahil hindi ko naman siya talagang nakakasalamuha. Pero naman!

Hayzzz...sa isang working environment, your work ...or the quality of your work would usually spell out the kind of person you are.

Kung laging "Ok na, pwede na" ang quality ng work mo...eh malamang, isa kang tao na wala talagang passion para ibigay ang lahat...yung tipong wala lang...pacute lang...kunyari magaling...pero nagmamagaling lang pala.

Meron din naman yung talagang "ok lang" ang resulta ng kani-kanilang gawain dahil yun lang ang kaya nilang gawin.

So.....saan kaya siya nabibilang?

Ish! Kasi naman! Kasi...kasi...kasi!

Lagi nalang, nung nasa Kapamilya pa ako...LORD! Sablay ang kanyang mga products! Parang 100% re-work ang ginagawa namin pag sa kanya galing ang mga ahente!

Hayzzz...nabigyan man lang kaya siya ng feedback ng kanyang direct supervisor nuon na kailangan niyang mag-step-up?

AND TO TOP IT ALL...ang napili niyang pakasalan ay si Mr. Signal #4!

Juice koh!!!! Together, their like Mr. and Mrs. Smith...Pugad Baboy version...ahihihi.

Ooops...ok, sorry, joke lang...mejo below the belt yun.

Tama na ang rantings. Hindi naman niya ako nasakatan or whatever...I'm ranting for my friend (si Cat Woman)...tapos siyempre, sablay lang talaga kasi ang work niya.

Pero in fairness...I can see naman her kasipagan. Mabibo din siya...yung tipong:

"Oh, really? You know how to do that? Kaze, ako rin eh...I mean, you know, I have to learn on my own and all...pero, you know, I'm really proud that I know it so well!"

Hu-wow!

Ok...tama na...tama na...

Baka kanina pa niya nakakagat yung bibig niya dahil dito. O baka kanina pa siya nadadapa (imagine...imagine...imagine ...snicker...snicker...wakekkeke)

From Mami with Love...

Nang makauwi ako kanina sa aming humble abode (naks, wakekeke), si Mamita ay nanonood ng Pilipinas, Game Ka Na Ba...

Blogger: Hi Ma!
Edu: Anong bagay ang orihinal na gawa lamang sa papel na hapon noong unang panahon?
Mami: Parol!
Contestant: Uh, parol? Sure na?

Blogger: (buntong hininga...diretcho sa kusina...nagbukas ng mga kaldero) Ma, may pagkain ba?
Mamita: (masyadong engrossed kay Edu)
Blogger: (buntong-hininga ulit...pumanhik ng kwarto...nagpalit...naisip na matulog na lamang ng hindi na kumakain...subalit...)
Tiyan ko: krrrruuuuu- kkkrruuuu

Gutom talaga ako. Kaya't minarapat ko nalang na bumalik sa kusina. Pagkalabas ko ng kuwarto, napansin kong patalastas na.

Mami: O, ba't ganyan hitsura mo?
Blogger: (Napatingin ako sa suot ko...inakala kong madumi ito kaya nagtatanong si Mamita...pero di naman) Bakit Ma? Wat you mean?

Mami: Bente-tres ka pa lang...pero mukha ka ng trenta. Eh mukha ngang nanganak ka na ng tatlo eh! Hanu bang pinag-gagagawa mo sa sarili mo?
Blogger: (Napasulyap sa may malaking salamin na nasa aming sala...) Ha? Hindi naman!

Mami: Anong hindi?! Ikaw ha...nagpi-pills ka ba?
Blogger: Ma, anu bazz! Hindi ko kailangan yan!

Mami: Siguro...sobra kung mag-to-ne-ne-net kayo ng boypren mo noh?
Blogger: (Hay Lord...save me...please) Ma! Anu ka ba! Hindi dapat yan sinasabi ng isang Mami!

Mami: Hay, ikaw ha! Wag ka ngang makasumbat-sumbat! Hindi porket may trabaho ka na eh nagmamalaki ka na! Ang sinasabi ko lang...tignan-tignan mo ang kalusugan mo! Hindi ako nagpakahirap ng ilang taon ng pagpapalaki sa inyo para lang laspagin kayo ng ibang tao!!
Blogger: (Haynaaaaa....apuuuu) Ok, Ma.

Mami: Anong ok, ma?! Eh lahat naman ng OO mo eh oo hanggang pwet lang!
Blogger: (Er...ano ngay ang sasabihin ko?)

Mami: Hoy, ikaw...may vitamins ka pa ba?
Blogger: Wala na po...

Mami: O, eh ano na naman yan? Kelan ka bibili?
Blogger: May cash outlay para sa Vitamins sa Clinic eh...dun nalang ako kukuha.

Mami: Hay! Siguraduhin mo na kukuha ka. Mamaya niyan eh pati yan i-asa niyo sa akin!
Blogger: (buntong-hininga...pumunta ng kusina...nagbukas muli ng kaldero) (inisip kong ilang saglit nalang ay pati kasalanan ko 5-10years ago ay uungkatin ni Mamita...pagkatapos ay pati kasalanan ng mga kapatid ko'y maipapatong na rin sa balikat ko).

....nang mabuksan ko na ang pangtlong kaldero...

Mami: Nung mga bata kayo...ni hindi ako pumapayag na madapuan kayo ng lamok! Tapos ngayung malalaki na kayo, dapat naman sana'y alam niyo na kung pano alagaan mga sarili niyo....

....pumasok ako ng CR...

Mami: peyrow hindeh...halows lawhat nakawasaw...(mejo muffled yung words ni Ma...di ko masyadong naiintindihan pero alam kong she's still on the same subject).

....lumabas ako ng CR, naghugas ng kamay....wala akong magustuhan sa ulam...naisip kong nagsawa ako sa adobo at sa sinigang sa ofis...kasi halos yun yung order ko pag kakain man ako ng kanin...

Mami: Ang sabi ko sa Dadi niyo, pag lumaki na kayo ay mababawasan na ang sakit sa ulo namin. Kasi akala namin ay mas magiging responsable kayo. PERO HINDI!

....oops, narinig ko yun ah....hmmm...kailangang magsanay pa ako sa aking selective listening skills...minsan ay nakakalusot parin ang ibang sermon....

Mami: Tignan niyo ngayun! Halos mas madalas pa kayong magkasakit ngayun kesa nung mga bata kayo! Hay naku!!! Hindi ko na alam gagawin ko sa inyo!!!

....mukhang matutulog nga akong gutom. Or pwede namang idaan nalang sa Jjhamphong. Hmmm...ayaw din...I want something sweet...may puto sa table...yes!

Mami: At ang mga kapatid mo! Tignan mo, ginagaya ka nila! Hindi narin sila kumakain bago sila pumasok! Tignan mo nga yang tinuturo mo??!! Imbes na maging role model ka sana...pero hindi mo naman ginagawa!

...nakain ko ang puto...naubos in 2 bites...shucks...grabeh, gutom talaga ako...toothbrush time!!!

Mami: Hindi naman ako nagkulang ng paalala sa inyo. Wala naman kayong masasabi dahil halos sa araw-araw na ginawa ng Diyos eh pinapa-alala ko sa inyo ang mga dapat niyong ginagawa.

...hilamos ng mukha...tapos lagay ng toner...tapos moisturizer....

Mami: Pag kayo nagkasakit ng grabeh, wag na wag kayong iiyak sa akin! Dahil alam ng Diyos kung sino ang may kasalanan kung bakit kayo magkakasakit! Walang iba kung hindi kayo rin!
Blogger: Ok, Ma....uh, tulog na po ako. Maaga pa ako pasok later.

Mami: Ok, gud night , anak. Cge, I love you (pumasok sa loob ng kuwarto nila ni Dadi at natulog na din).

Haaaayyyzzz...si Mami talaga...feeling ko di kumpleto ang araw pag di siya nang-a-armalite ng kahit isa sa aming magkakapatid.

Blogger: Love you Ma!

PANAWAGAN

Dahil nalilito ako sa bagong pangalan ng mga distro...na kesyo may dots na nga...may dashes pa. LORD! Life is already complicated...dadagdagan pa nila? OMG!!!

Henyways...panawagan sa mga OLD, NEW and CURRENT Citadelians...

SHOT TAYO!!!!

Sa bahay ni OM Carl!!!

Miss ko na kayo!!!

(peace Om...payag ka na please......)

Time and Space...

I've nerver noticed him before...which is weird..kasi his face is not the kind that girls would ignore...kahit na truly madly deeply inlove ka sa boyfriend mo. He looked like the younger version of Tom Cruise, mas matangkad nga lang by my standards at saka mejo mas moreno.
Ewan ko ba...one day..I just saw him there...
He was sitting at the farthest end of our bay. Natigilan pa ako nung una...I had to check the bays again...to be sure that I was at the right place.
Then I just shrugged it aside...as long as he does not disturb me, he can stay where ever he wants.
It's Monday again...a new week. Sigh.

"You've forgotten already..."

Nagulat ako. He was behind me. Was he talking to me? Pero that's weird...I don't even know him.

"I'm sorry?"

"I can see it in your eyes...you don't even know me anymore."

I saw sadness in his expression. Naguluhan na talaga ako.
I stood up and faced him. It really felt awkward looking up at him...eh ang tangkad pa man din niya.

"Sorry, pero I think you're mistaking me for someone else. I don't really know you..."

He took a deep breath. It was as if he was containing his frustration. And the weird part was I could feel his sadness. For some reason, it seemed like he really expected that I would know him, that I would welcome him and be happy that I saw him.

"You promised that you wouldn't forget..."

He raised his hand, as if to touch my face. But I cringed. I could not help it. Everything that was happening was soooo weird.

"Don't you remember? The night before the Japanese attack? I had to say goodbye to you but you would not let me. I had to go...because it is my duty as a soldier to fight.
We made love that night. You begged me not to go. But I still left. But I promised that I will be back...and you promised that you'd wait...and that you'd never forget me."


Nyahahahahah. WEIRD BA? Pasensiya na. The story was inspired by a tagalog novel na nabasa ko. Nakakalat kasi sa bahay. Hindi ako mahilig sa tagalog novels. At inaamin ko, madalas ay inaapi ko yung mga nagbabasa nito. Yung Daddy ko kasi...nung bata pa kami, lagi niyang sinasabi na dapat masanay kami sa English novels...dahil pangkatulong daw ang Tagalog novels.
Anyway, the concept was not really unique...re-incarnation where one character retains all memories...and the other...well...no idea at all.
Cute noh? Wahehehe

$$ patalastassss $$

Ang ABS ni Papa Sam

Pinakita na ang buong trailer ng Diyosa. Ang HABA naman ng hair ni Ann Curtis! Tama bang tatlong papable ang leading man niya?! TSK!
Anyways, kahapon ay inaaya kami ni Coach Milo na manood ng "A Very Special Love"...sabi ko'y may lakad na ako this weekend. Napag-usapan nalang namin na gawing team building yun. Buong team namin eh manonood ng movie..ahahaha...ibang trip din!
In fairness....ang buhay ko sa Kapuso Network ay mas napapadali dahil sa mga taong katulad ni Coach Milo, kay mami Tei, kay mother Anne B at siyempre...si Rockstar Tonie..wakekekek. Feeling ko, pag anjan sila, at home na ako.

Oo nga pala...ang tpoic ngayun ay ang ABS ni Papa Sam...wala lang... nanaginip kasi ako kagabi...nakahiga daw ako sa abs niya...nyahahahah. Ewan ko ba kung saan galing yun? It must be the last Bench Black Out show.

Lord! Is it me or is it hot in here?

$$ wakekeke..patalastas lang po $$

G.arden O.f S.orrows

Pumasok ako kagabi...haaaayzzz. Nakakdepress kasi day off ko..pero asa office parin ako. Karamihan sa mga katrabaho ko ay workaholic ang pagkakakilala sa akin. Di lang nila alam...hindi naman talaga ako workaholic...wala lang akong time management. Hindi ko yun namana sa aking Mamita...na kayang magluto...habang naglalaba at habang naglalaro ng bingo.

Kagigising ko lang ngayun...Linggo na...nagbabasa si Mahal ng Midland...at nag-ko-koment: "Anu ba naman..kada lipat ko nalang ay may advertisement ng Review Center para sa mga Nursing."
Napangiti nalang ako...

Umuulan...na naman. Kung hindi ko lang iniisip ang mga magsasaka na nangangailangan ng patubig ay mababagot sana ako...
Kasabay ng ulan ay napadpad ang aking isipan sa mga usap-usapang naririning ko lately. Chismis again??? Well...most likely heheheh. Pero no code names ngayun...coz there are too many people commenting about this that it will be too hard for me to come up with hundreds of code names.

So..ang topic...yep...GOS.
Ang programa na pilit itinataguyod sa lugar na kung saan ako'y namulat sa siyensiya ng pagtratabaho kapalit ng sahod.

Tao1: GOS? Hanu yun?
Blogger: Haler, 10 years ka ng andito di mo pa alam yun?
Tao1: Well, I heard about it...it sounds good and all that shit...but it's not being implemented.

At nang naganap ang malawakang implementasyon....

Galit1: Pu$*ng I#%ng GOS yan! Wala daw Mentor na posisyon sa structure niya! Kasalanan ko bang di ginawa ng T%ng-I#%ng boss ko yung trabaho niya kaya hanggang ngayun eh di pa ako promoted sa dapat na posisyon ko! F*#k!
Blogger: (No comment, nagtakip nalang ng tenga)
Galit2: So ngayun, there are too many F#*king QA's in this F#*king account? F*#k that! F*#k them all! God damn f*#king people who thinks they can just mess up with people's lives!
Blogger: (haaayzzz...takip tenga ulit)

Sa kabilang banda...

Happy1: Coach, as in? Pwede na agad akong makasama sa CTT program? Basta ok yung stats ko for 6 weeks?
Blogger: Yep! Cool noh?
Happy2: You mean, I'm not required to become a Tier2 or a QA anymore?
Blogger: Well...pag naging Tier2 or QA ka kasi, mejo may edge ka na rin kasi lalawak ang experience mo. But to answer your question, yes, you're not required to be a Tier2 or QA to become a coach.
SourGrape: Ang panget nga eh...mga hilaw yung napupunta sa Coach na posisyon. And to think na yun yung pinaka-crucial na posisyon. Kung sino man gumawa ng GOS, he must have been dead drunk.

Lord! OMG talaga!!!
My opinion? GOS is like MAP...you can't get away from it. Katulad ng ilang mga institusyon, kinakailangan ng isang systema para maisagawa ang lahat. Ako man ay may duda sa programang ito...subalit, I'm willing to give it a chance. And I'm not just saying that kasi gusto kong tumakbo bilang mayor pero...I say it kasi the program has a lot of sense and it can eliminate a lot of noise...AS LONG AS it is followed and it is implemented by the right people.

Huwahahaha. Good luck sa ating lahat! Sana ngay di tayo pulutin sa kangkungan kung sakali!!!